Related Articles
Nog altijd vers in mijn herinnering…
Mijn opa en oma woonden op fiets afstand van mijn ouderlijke huis. Regelmatig ging ik samen met mijn vader op de fiets naar hun toe. Omdat ik nog niet zelf kon fietsen zat ik dan bij mijn vader achterop. Dat voelde altijd erg speciaal. Het was ook echt een vader dochter moment. Niemand die om zijn aandacht vroeg, ik had hem helemaal voor mij alleen. Heerlijk vond ik dat. Onderweg hadden we het over koetjes en kalfjes en voor ik het wist waren we al op de plaats van bestemming. Meestal was mijn opa buiten op het land aan het werk maar zodra hij ons zag kwam hij ons begroeten..
Opa en oma hadden een vrijstaand huis met veel grond, dat was vroeger vrij normaal in Brabant. De mensen zorgden onder andere voor hun eigen groenten en hadden daar ruimte voor nodig. Ik kan me ook nog herinneren dat ze een diepe kelder hadden waarin een grote voorraad eten lag. Ook hingen daar stukken gedroogd vlees. Opa ving nogal eens een konijntje of een haas. In het huis was ook hadden ze een zolder waar je enkel kon komen via een heel smal eng trapje. Maar dat was natuurlijk wel heel spannend om uit te proberen! En dat werd dus ook regelmatig gedaan door mij maar ook door mijn vele neefjes en nichtjes. Een heerlijk huis dus met als toefje op de taart een enorm stuk grond er om heen waar we naar hartenlust konden spelen. We hadden nog geen mobiel of iets dergelijks buitenspelen was wat je deed en waar je veel plezier uit haalde.
In de winter zat opa altijd bij het fornuis is de bij keuken. Hij had dan op het fornuis een pot koffie staan. Die werd op het fornuis warm gehouden. Daar moeten we tegenwoordig toch niet aan denken, koffie die een hele dag warm gehouden wordt op een fornuis! Ik voelde me altijd welkom, het was er warm en opa was altijd weer blij me te zien.
Oma was altijd in de weer. Het huishouden was vroeger ook niet iets wat je even tussendoor kon doen. De was werd nog met de hand gedaan en een droger bestond nog niet. Had je een groot gezin, wat toentertijd heel normaal was, dan had je automatisch ook veel was. Dat was bijna een dagtaak. Die tijd had oma natuurlijk niet, er was nog veel meer te doen dan enkel de was en dus werden mijn tantes ingeschakeld. Na school moesten zij aan de slag met onder andere de was. Wat hield dit in? Nou dat wilde zeggen dat zij de was, de witte was, buiten op het gras moesten leggen. Dit was een manier van drogen, ook wel bleken genoemd. En zo waren er nog veel meer karweitjes voor mijn tantes.
“Herinnering aan mijn eerste sieraad”
Op een zonnige dag zei mijn Oma ineens, meisje we gaan vandaag samen een stukje fietsen. Ik was erg verrast want meestal was oma te druk om iets met mij te kunnen doen. S middag gingen we op pad, ik achterop de fiets bij oma. Samen gingen we op weg en het voelde voor mij als een echt avontuur. Na een tijdje fietsen kwamen we bij een juwelier aan. Ik was daar nog nooit geweest, ik was überhaupt nog nooit bij een juwelier geweest. Ik keek mijn ogen uit, wat hadden ze daar mooie dingen. Ik zag armbanden, kettingen, oorbellen en de mooiste horloges die ik me maar voor kon stellen. Het was een waar paradijs voor een klein meisje, alles blonk en glinsterde. Ik mocht even rondkijken terwijl mijn oma met de juffrouw van de winkel sprak. Toen kwam het grote moment: Oma zei, kom eens even hier naar deze armbandjes kijken lieverd. Wat ik toen zag, ik zal het nooit meer vergeten, een hele serie gouden armbandjes! De ene na de andere mocht ik passen, ik voelde me zo speciaal. Zo had ik me nog nooit gevoeld. Het grote moment brak totaal onverwacht aan toen oma zei, je mag er een uitkiezen meisje. Ik wist niet wat me overkwam, ik was pas 5 jaar en kreeg zomaar van mijn oma een echt sieraad. Ik mocht een gouden armband uitkiezen. Ik voelde me een echte prinses en koos met veel aandacht de voor mij mooiste armband uit. Het was een van de mooiste momenten in leven en ik koester deze dan ook nog steeds.
Inmiddels zijn we al 45 jaar verder maar nog steeds kijk ik regelmatig naar het armbandje en beleef dan die ene bijzondere dag weer. Het meisje van 5 die zich even een echte prinses voelde en de liefde van haar oma intens mocht ervaren een herinnering om nooit te vergeten
